Kathmandu

Hey daar,

Kathmandu is een leuk stadje om doorheen te wandelen. Een beetje te toeristisch naar mijn smaak, maar verder heerlijk. Vanochtend ben ik door wat (niet-toeristische) buurten gelopen, richting Swayambunath of ' Monkey Temple'. Het was wel duidelijk dat dit niet meer hindoeistisch India was daar er vele slagertjes en route hun waar ten toon stelden. Deed me een beetje aan Marrakesh denken, kippen, geitenkoppen en lappen yak vlees (dit is een aanname, maar voor het doden van een koe staat hier nog wel twee jaar gevangenis straf, dus het was iig geen rund). Vliegen werden weggehouden met wapperende veren of , dit lijkt makkelijker, een net.

Het bloed op straat achterlatend steek ik een miniem riviertje over wiens stank en vuilnis op de oevers het helaas niet onderdoet tov de yamuna in Delhi. Aan het riviertje enkele tempels waar gelovigen met rijst strooien, wierook aan steken, muziek maken en voeten van de goddelijke beelden aanraken. Het maken van een kruisje (alleen de 'vader' en 'zoon' ) en het vouwen van de handen lijkt bijna christelijk, los van alle verschillen tussen de godsdiensten uiteraard. Kinderen zijn geinteresseerd en mij, en wat later blijkt, mijn geld. Ik geef ze niets en ga denk ik net op tijd weg daar ze onderling ruzie beginnenen te maken. Hiervoor hadden ze echter aandachtig mij em de lonely planet die ik erbij had gehaald bestudeerd. Het was voor hen snel duidelijk waar mijn mobiel (en geld) was, dat ik tevergeefs een leijke moedervlek onder mijn haar probeerde te verstoppen en dat ik naar Swayambunath ging.

Bij de tempel aangekomen waren er idd apen. De tempel bevindt zich op een heuvel in de Kathmandu valley en heeft dus zo een goed uitzicht over de stad/ (voor)steden. De apen waren gelukkig niet te brutaal. Na net als de gebedsvlaggetjes (dit was voornamelijk een buddhistische tempel) redelijk uitgewapperd te zijn, na de geuren van de boterkaarsjes zo goed als mogelijk te hebben opgeslagen en na het aanschouwen van de gelovigen en de stad was het weer tijd om de vele treden af te dalen. 'Heb je genoeg gezien?' vroeg een kalende Nederlander (rood hoofd) aan zijn vrouw. Zonder hem te beantwoorden volgde ik hen naar beneden, waar we elkaar snel kwijtraakten in de straten van Kathmandu.

Pokhara

Hey iedereen,

dit berichtje kan natuurlijk onmogelijk alle ervaringen en indrukken beschrijven van de afgelopen anderhalve week (goh, het lijkt veel langer geleden:). Toenwas namelijk het moment om Delhi te verlaten aangebroken. Ondertussen zit ik dus in Pokhara, met het heerlijk Indiase Varanasi en het enigzins Britse Darjeeling als inmiddels bezochte bestemmingen. Deze plekken zijn bijzonder anders, net als de bijna 36 urige reis naar Nepal (buh)...

Nepal is opmerkelijk sub tropisch. Het is hier warm, het is hier groenig (groener dan N India iig) en de bananen, palmen en bamboe doen het hier goed. Op de achtergrond de zogenaamde majesteuze Himalay pieken. Mits er geen wolk voorzit en mits de lucht niet zijn gebruikelijke stof gehalte heeft. Het valt nu om eerlijk te zijn wat tegen, maar misschien dat een daadwerkelijk 'trek' mooiere beelden kan opleveren. Dat is dus het plan. Verder stikt het hier van de toeristen en is er dus een flink ontwikkelde 'tourist infrastructure' . Dit houdt in dat er een toeristenbusstation is (naast het gewone busstation), ruime keus voor relatief goede (en niet Indiase) restaurants, 'fixed' prices/strakke prijsafspraken tussen verkopers, taxichauffeurs etc., bier in overvloed ed. Fijn genoeg zijn de nepali niet echte stalkers: als je iets niet wilt dan leggen ze zich daarbij meer neer dan hun zuiderburen.

Het heeft zo zijn voordelen en nadelen. Ik kan zeker genieten van niet-hindi muziek, zonsondergang over het meer waarbij je niet lastig werd gevallen en westerse delicatessen (bruin brood enzo). Ik houd het hier maar bij, daar dit berichtje anders wel heel chaotisch wordt. Maar het gaat dus heerlijk en de laatste twee weken zijn begonnen. Tot snel!

Amritsar

Hey iedereen,
Een berichtgeving vanuit wederom Delhi, maar dit is waarschijnlijk de laatste keer daar ik 15 april Delhi verlaat voor een uiteraard welverdiende vakantie. Afgelopen weekend ben ik op bezoek geweest in Amritsar en dit was een mooi uitstapje.

Op de heenweg zaten Sarah en ik in een luxe trein en dan ook nog in een (lage) AC class wagon. Dit betekent echter (desondanks) dat we gedurende het leeuwendeel van de rit bediend werden. We dachten initieel nog dat het welkomsbroodje met wat snackjes ons overlevingspakket voor de zes uur durende treinreis zou zijn, maar dit bleek al na een half uur onterecht. We kregen namelijk nog soep. En thee. En avondeten. En yoghurt. En ijs. De voorraad koekjes en zoutjes ingeslagen voor deze rit bleven grotendeels onaangeraakt. En wat aangeraakt was, was dus eigenlijk al overbodig. Maarja, dit hadden we niet verwacht. Medepassagiers keken al zo gek naar onze voorraad zoutjes... De werknemers in de coupe waren heuse stewards die in strakke uniformen heen en weer bleven lopen met eten/drinken/kranten etc. En natuurlijk werd er bij elke stop omgeroepen dat ze de nieuwe gasten hartelijk verwelkomden en hoopten dat de vertrekkende gasten genoten hadden van de service en reis en in het vervolg weer zouden kiezen voor deze trein.

En verder (ja we blijven nog even in de trein) was er ook een geval van een gevallen broodje. Het welkomsbroodje van de dame voor mij was haar gedrag op de grond gevallen. Ze knepen iets te hard in het (ook met lucht gevulde) zakje en met een 'pof ‘en een mooie boog belande deze dus bij mijn linkervoet. Van hen verder absoluut geen reactie. Een paar mensen kijken even naar het broodje en naar mijn voet, maar verder ook van hen absoluut geen reactie. Moet ik het broodje oprapen? Moet ik de dame voor mij even expliciet op het broodje wijzen? Waarschijnlijk kan ik het best maar ook absoluut niet reageren is vervolgens mij conclusie. Het altijd bezige treinpersoneel stapt meerdere malen over het broodje heen. Het afruim treinpersoneel ( andere mensen, ander uniform) loopt ook gewoon over het broodje heen. Mede passagiers in deze luxe trein, in deze AC wagon, stapten uiteraard ook over het broodje heen. Een paar onzorgvuldige voeten tikken het broodje na zo'n vijf minuten verder richting mijn voeten. Ik zit natuurlijk nog steeds over het broodje in. De vloer is verder namelijk superschoon en het is gewoon overduidelijk dat daar al ruime tijd een broodje bij mijn voeten ligt. Gelukkig komt de oplossing eraan. De vloer-schoonmaak-jongen (geen uniform-een werkpolo van de baas) pakt in het voorbijgaan het broodje op.

In Amritsar aangekomen was onze kamer een klassiek horror voorbeeld, met vlekken op het bed, gevlekte muren, peuken, muggen en een kakkerlak. Nadat we toch om een alternatief hadden gevraagd bleek er (voor dezelfde prijs) ook gewoon een kamer te zijn met pasgeverfde muren, een schone bed en badkamer etc...Dit was dus niet de eerste keer dat ik dacht Indiers toch gewoon anders denken dan westerlingen...

Amritsar bezoeken was verder ook heel mooi. In Amritsar staat de St. Pieter voor de Sikhs om het maar zo te zeggen. Deze ‘golden temple' is heel fotogeniek met wit en goud en een grote diepe plas/gracht heilig water eromheen. Mensen komen ook naar Amritsar om de dichtbij zijnde grens met Pakistan te bezoeken. Elke avond voltrekt zich hier namelijk een strak gecoördineerde show, waarbij beide kanten hun land zo luid mogelijk bejoelen en waarbij de ceremoniële grenswachters met pasjes uit de Ministry of silly walks elkaar proberen te intimiteren (en imiteren). De uniformen, pasjes, trompetgetoeter en tribunes lijken identiek. Alleen is een kant groenig met Pakistan kreten, en de andere kant meer gekleurd met India-kreten. Ondanks dat ik tijdens deze show anderhalf uur in de inmiddels sterke zon (het is nu elke dag zo'n 37 graden (and rising..)) heb moeten zitten en door alle gemarcheer en verkeer gerelateerd aan dit evenement helemaal onder de stof kwam te zitten, was het wel de moeite waard. Zo grappig. Zo precies hetzelfde, maar dan dus alsof er dus een spiegel en ene kleuren/talen filter op de grens stond. Na afloop konden we nog DVDs van het spektakel kopen, maar we hebben ons ingehouden.
Het was na een lange treinreis terug (geen AC class dit keer) wel fijn om even helemaal op te frissen thuis, maar het vooruitzicht naar de mooie reis/vakantie is na zo'n weekend weer goed gesterkt.
Groetjes

Delhi IV

Beste iedereen, wederom een update.

Vandaag woei er een frisse wind door Delhi. 'Himalaya wind'; ik vond het wel prima. Ons appartement, wat zich aan de noordzijde van het gebouw bevindt, begon toch al wel erg op te warmen door de 30+ dagen. De ramen, met horren ervoor, staan nu in ieder geval open om het binnenshuis weer wat koeler te maken. De aankomst van de zomer zorgt naast de hogere temperaturen ook voor een zekere toename van stof in de lucht. Gister was het een dikke mist waar je doorheen moest kijken, werd je keel al een beetje geschuurd bij het in en uit ademen en kon je de lucht proeven. Ondanks deze toename van stof lijkt mijn lichaam er wel iets beter tegen opgewassen: de lange lichte verkoudheid van februari/begin maart lijkt definitief voorbij, en wanneer ik nies is het in elk geval niet meer zwart. Ik weet niet of dit iets goed is of niet.

Verder vrees ik wel dat de buikkrampen en problemen in aantocht zijn: de problemen lijken een beetje rond te gaan: voelt een zich slecht, kunnen de andere eten en vice versa de volgende dag. Een beslissing die ik nu dan ook in dit land van de heerlijke gerechten heb gemaakt is toch om wat minder te eten. We hebben wel goede hoop dat ze zo echt voorbij zijn trouwens, want David, Jade en Maarten gaan al spoedig op reis. Voor Sarah en mij betekent dit dat we tot mid april nog even alleen door moeten werken, waarna wij natuurlijk ook het land wat beter gaan verkennen.

De gekke gekleurde foto van mij was trouwens op Holi gemaakt. Mijn nagels hebben nog steeds roze tinten en sommige Indiers vragen dan ook lachend 'Have you played Holi?'. Holi spelen refereert naar het elkaar onder gooien met gekleurde poeders en/of water. Indiers kennen natuurlijk alle trucjes om te voorkomen dat je vingernagels er na een week nog zo uitzien alsof je die ochtend grootste moeite hebt gedaan om ze mooi roze te lakken. Maarja, die Indiers hebben mij zulke trucjes pas naderhand verteld. Het idee van Holi was trouwens nog niet helemaal duidelijk. Iets met het goede die het kwade overwint, en Krishna speelde volgens de meeste wel een rol. Zij en ik vonden het wel grappig dat de religeuze betekenis/referentie niet helemaal meer duidelijk was.

Verder druk aan de slag met mijn thesis en een soort van 9 tot 5 ritme. Het weinige Hindi dat ik (schaamtevol) ken is beperkt tot wat er tijdens de dagelijkse metrorit wordt omgeroepen 'Agla station Kailash Colony hai', misschien moet ik voor de toekomstige reis maar wat meer gaan leren:). Om nou de hele tijd te roepen dat de volgende halte Kailash Colony is...

Nou dit was het weer voor nu; over twee weekjes heb ik als het goed is een uitstapje naar Amritsar achter de rug. Het schrijft toch wel wat makkelijker als je nieuwe indrukken hebt, terwijl de stad in alle waarschijnlijkheid nog steeds zo chaotisch, vol (vieze) geuren, kleuren, stof, beesten etc. etc. -is. Maar zoals bekend, het went.

groetjes

Rishikesh

Rishikesh
Beste iedereen,
Weer een update vanuit India. Naast hard werken aan mij thesis heb ik gelukkig ook de mogelijkheid gehad om wederom uit Delhi te komen. Hoewel Delhi geweldig is, was ik wel eens benieuwd naar schone lucht en het platteland van India.
En gelukkig was daar afgelopen weekend. We zijn met z'n vieren (Sarah, Jade, Maarten en ik) in een auto gestapt, zo'n witte met een grote tourist sticker achterop en een chauffeur achter het stuur, en die vrijdag zouden we nog in Rishikesh aankomen.
Veel te laat natuurlijk, omdat onze vertrektijd met zo'n twee uur was uitgelopen (India...) en omdat je natuurlijk niet heel snel kan rijden. Het eerste uur was eigenlijk een en al Delhi. Wat een agglomeratie zeg. Normaal gesproken zien we natuurlijk maar een klein gedeelte van deze massa en er helemaal doorheen/uit rijden was wel interessant. Delhi ligt aan de Yamuna en ondanks dat Delhi redelijk stroomopwaarts ligt, als in die rivier heeft nog zo'n 1000 km te gaan voordat hij uitmondt als de Ganges in de Bengaalse Baai , stinkt hij..al erg. De brug over deze rivier was in een gekke eier lucht gehuld.
Toen het eenmaal donker was, was het ook bijzonder om de hele tijd koplampen recht op je af zien te komen, soms was dit omdat twee tegemoetkomende vrachwagens elkaar wilden inhalen, soms omdat onze chauffeur genoeg tijd zag om zelf in te halen.
We waren allemaal wel blij toen we in Rishikesh aankwamen. Na een gebrekkige nacht (maar wel 100 keer beter dan de Agra ervaring) was ik s'ochtends verrukt met de frisse lucht, een mooi uitzicht op een nog niet stinkende Ganges temidden van de heuvels en het feit dat er een stevige bries waaide. Af en toe waait het volgens mij wel in Delhi, maar ik had toch een: wow, het waait -gedachte.
Op ons programma stond een rafting sessie, die zeer zeker geslaagd was. We hadden ook in de heilige rivier gezwommen die eigenlijk nog een beetje koud was. Gelukkig kon de zon, die al voor een temperatuurtje van rond de dertig kon zorgen, ons opwarmen.
Rishikesh zelf is verder een van de hippie-oorden. Waarschijnlijk zelfs het hippie-oord. Heel veel buitenlanders, van alle leeftijden en heel veel hippie broeken, een aantal blote voeten, en veel verschillende talen. Ik vond het heel leuk om over hippies te praten en het woord hippie in de mond te nemen daar, maar ik was denk ik een van de weinige. Het waren ook gewoon hippies. En wie gaat nou in India op zijn blote voeten rondlopen? Ik vraag me af of ze, zodra ze in Europa of de VS uit het vliegtuig stappen dit ook met hun blote voeten doen. Maar waarschijnlijk niet.
Terug in Delhi moest ik weer even wennen aan de ik-werk-eigenlijk-aan-mijn-thesis handelingen. Net een workshop gehad, waarbij ik een beetje verdwaald tussen de Indiers zat. Heel opmerkelijk was ook dat de directeuren/seniors redelijk bot waren en niet echt praten met mij en ik net via tussenkomst van mijn begeleider hier van de niet-directeuren wel een kaartje kon krijgen.
De gratis lunch was dan wel weer goed.

Delhi III & Agra

Hey iedereen,
Er is alweer een tijdje voorbij en er is ook al weer het een en ander gebeurd, dus waarom ook niet, weer een verhaaltje vanuit het inmiddels bijna hete India. Op de terugweg van werk (?) was de zon mooi rood door alle vervuiling, de temperatuur aangenaam en de vogels heel actief. Daarbij lijkt mijn weken durende verkoudheid in een dip te zitten, dus dat is ook nog eens mooi.
Afgelopen weekend zijn we trouwens met zijn drieen naar Agra gegaan. Agra heeft meer te bieden dan enkel de Taj Mahal, maar meer dan de Taj Mahal hebben we eigenlijk niet gezien. Het was duidelijk een geval van een afvinkbezoekje. De Taj Mahal is nu afgevinkt. Dit gezegd hebbende, het is wel een mooi gebouw. Heel mooi, daarom zijn er waarschijnlijk ook al zo veel plaatjes van. En daar heb ik er nu ook genoeg van. Maar bijzonder indrukwekkend was het ook weer niet. Stom he?
De reis eromheen was wat dat betreft wel iets wat ik bijzonder vind. De details van het reizen kan ik jullie dan ook niet onthouden. Het begon allemaal al bij onze aankomst... We wilden even in het backpackerswereldje terecht komen, en volgens een site had dit hostel had goede ratings plus een biertje bij aankomst. Het biertje was echter iets van de verleden tijd, en het hostel was bij onze aankomst leeg. Midden in de nacht kwam er echter een luidruchtig stel terug die, na ons wakker te hebben gemaakt, toch wel besloten om niet in de slaapkamer, maar vlak ernaast, heel luid te praten. Vet aardig. Schijnbaar was er ook nog een bedscene, waar ik gelukkig doorheen geslapen ben. Maar de muggen konden mij dan wel weer prikken. Geen van allen dus een goede nacht of iets dergelijks gehad. Toen we vroeg opstonden voor de Taj Mahal zijn we wel redelijk stil gebleven. Niet zo stil als we konden.

Na terugkomst van de 'Taj' hebben we de jongen van het stel mogen ontmoeten. Hij leek wel aardig. Hij zei dat we waarschijnlijk zouden moeten gaan staan in de trein terug naar Delhi. Nadat we vervolgens ongeveer ons derde ontbijt genuttigd hadden (6.30h, 9.00h en 10.30h) was het dus weer richting Delhi. Op het station werd Jade ongeveer vastgeklampt door een (andere?) backpacker, die toch wel een beetje de weg kwijt was. Hij wilde dmv deze reis zijn hoofd soort van resetten vertelde hij mij. Een hele aardige kerel ook, een beetje onvoorbereid alleen. En op een of andere manier kwamen alle bedelaars, verkopers, hotel touts etc. op hem af. Bijzonder. Hoewel hij wel een zekere mate van berusting had bij deze zaken, denk ik dat verhalen in de trend van 'India is echt intens/vreselijk' zo wel in de wereld kunnen komen.

De trein was inderdaad prachtig en heel vol. Alle hogere klasses waren al volgeboekt, dus we zaten in een hele volle 'general coach', waar er genoeg activiteit was. Ik zat boven in een bed, met weinig ruimte voor benen oid, maar we konden in elk geval zitten. Beneden kwamen vaak verkopers van thee, snacks en snoepjes langs. Elke keer als de trein stilstond, dromden een aantal mensen eruit om op het spoor even hun benen te strekken. Een flinke toeter kondigde vervolgens weer aan dat de trein verder ging rijden. Na een lange rit zeiden we gedag tegen de Indiers die met ons (en vice versa) hadden proberen te praten, zeiden gedag tegen de backpacker (die we naar het backpackersgebied gestuurd hadden-geen idee wat hij anders zou hebben gedaan) en konden lekker naar huis, onze inmiddels vertrouwde omgeving.

Delhi II: Van backpacker naar expat?

Hoi allemaal,

een update vanuit Delhi. Na een drukke drie dagen is de rest van mijn tijd hier ook wel goed gevuld geweest. Alleen nu vanaf een thuis, ons appartementje in Kailash Colony. De hectiek van de eerste dagen begint langzaam plaats te maken voor het ritme van de merto pakken, het inschrijven bij de bibliotheek waar we het leeuwendeel van onze onderzoek tijd zullen doorbrengen en (altijd lastig) het beantwoorden van de vraag: 'where shall we have lunch?'...

Deze eerste week hebben we kennis gemaakt met de kantine dat bij ons instituut hoort. Maar hij bevindt zich onder ons instituut, met dus uitzicht op de parkeergarage..Gelukkig is de lunchpauze zodanig lang dat we ook van de Indiase winterzon kunnen genieten en kunnen werken aan een donkere huid- en een lichtere haar - kleur. Het voelt hier trouwens nu als April, zo rond 2 uur misschien al wel als Mei.

Verder hebben we kennis gemaakt met wat 'vaste' avondjes uit: een flink gedeelte van de expat community lijkt op donderdag naar een hippe bar/club te gaan (waar rijke Indiers, expats en drank de boventoon voeren-ondanks de hele luide en dansbare muziek). Dinsdag is er bij ons om de hoek tevens een cafe/bar waar wij gratis kunnen eten en mixjes kunnen drinken. We stonden niet op de gastenlijst, maar medestudent Maarten had zodanige overreding-skills dat het geen probleem was. De voertaal leek er Frans, gevolgd door het Engels.

Op het instituut zijn de dagen soms wat langer; vooral wanneer onze begeleider rond zessen nog even langskomt, soms wat korter; vooral als de avond ervoor een 'vast' uitgaansavondje was. Ongeacht de tijd en onze gesteldheid zijn er hier altijd mensen die de deur voor je open houden, het liftknopje voor je indrukken en je beleefd aanspreken. Het klasse (of kaste) systeem met bepaalde hierarchien en sommige cultuur aspecten dringen zelfs tot onze bieb door.

De armoede lijkt nog niet in ons gezicht te worden gegooid hier. Hoewel het natuurlijk wel zichtbaar is. Delhi zuid is een heel rijk gedeelte van de stad/van het land. Ondanks of juist dankzij dit kan je het verschil tussen fortuinelijk en onfortuinelijk meten. Het lijkt een beetje in de cultuur te zitten om soms schrijnende armoede te negeren. Hoewel het heel menselijk is om (bepaalde) zaken te negeren, lijkt dit negeren van (in mijn ogen) direct zichtbare issues wel iets typisch Indisch/hindoestaans. Een boek dat ik hier gelezen heb beweert dat volgens hindoestanen je fortuin in dit leven afhankelijk van vroegere daden is en er kan dus een soort berusting liggen (bij zowel de armeren als rijkeren) bij het lot. Dit is natuurlijk niet het volledige verhaal (opkomende middenklasse, moeder Teresa stichtingen, overheid die probeert in te grijpen etc.etc.), maar wel iets wat ik vaker gehoord heb.

De wereld van deze avondjes uit, de werkdagen en het feit dat ik mijn nette schoenen ipv teenslippers aandoe heb ik nog niet eerder in het buitenland gevonden en vind ik dus wel interessant. Hoe anders dan het backpackerswereldje en hoe anders dan het wereldje voor de meeste Indiers. Beide wereldjes lijken nu enigszins afgeschermd voor mij.

PS foto's komen zo

Delhi I

Hallo allemaal,

bij deze een eerste bericht vanuit Delhi. Gezien wat ik deze eerste dagen al meegemaakt heb denk ik dat er wel meer zullen komen, maar alles went (heb ik gehoord). Ook India?

Na een voorspoedige vlucht was het eerste dat mij bereikte de geur. Het vliegveld, relatief op de rand van de stad, ademde al..tsja..van alles. Een beetje stof, een beetje schoonmaakmiddel, een beetje kruidig. De drukte, het getoeter, de kleuren, de Indiers waren allemaal buiten de Arrivals gedeelte van deze luchthaven gehouden. Maar de geur niet. De dikke lucht kwam overal door. Het leek zelfs mistig binnen.

Sarah en ik hadden een vooraf gereserveerde rit naar Hostel New King, ons tijdelijk onderkomen in de backpackersghetto van Delhi. De rit ernaartoe vond ik heerlijk. Wat een chaos weer. Wat een kundige bestuurders. We werden hartelijk ontvangen (op de goede plek:), en kregen aanwijzingen voor het dichtsbijzijnde pinautomaat. Dit echter na goed te hebben aangedrongen op het feit dat we liever geld wilden pinnen dan een bedrag van onze host te lenen. In mijn achterdocht dacht ik dat er wellicht nog een scam inzat voor ons, maar het was allemaal puur vriendelijkheid, bleek (ook ) achteraf. Onze host heeft ons namelijk na vertrek nog gebeld met de mededeling dat wij iets teveel (drie euro) betaald hadden voor onze kamer, water en opgeladen SIM kaartjes. We konden dit bedrag, onder het genot van een kopje thee, komen ophalen wanneer het ons uitkwam.

Over thee gesproken. Vet lekker. Over lekker gesproken, vet goed eten. Dit wordt een lang bericht zie ik nu al. Hopelijk vinden jullie dit niet erg.

Op donderdag konden we namelijk al in ons appartement trekken. Vlak hiervoor was mijn portemonnee gestolen, dat was dan wel weer minder. Het appartement is vet mooi en ik heb al een home gevoel. s'Avonds werden we uitgenodigd om een diner bij te wonen in een heel luxe hotel. Het instituut waarbij we ons onderzoek doen hoste de Delhi Sustainable Development Summit, of gewoon het DSDS. Veel hoge gasten en het was interessant om als semi netjes geklede student/expat daar rond te wandelen terwijl 24 uur geleden we nog tussen de koeien en koeienpoep, backpackerscafes, een verdwaalde olifant, scheurende riksja's en roggelende, schreeuwende massa's liepen.

We (de 5 Utrechtse studenten: David, Maarten, Jade, Sarah en ik + onze begeleider/professor) werden thuisgebracht door een taxi en tot onze westerse verbazing en schaamte had onze begeleider onze huisbaas gebeld. Maar dit was perfect normaal leek het.Geen van beide kanten zei het erg te vinden, alhoewel de huisbaas wel terloops vermelde dat hij normaal gesrpoken om twaalf uur sliep. Toen onze aankomst bevestigd was ging de taxi verder.Ik vraag me soms af hoe en of dit echt normaal is. Waarschijnlijk kan ik me over soortgelijke zaken de komende drie maanden wel blijven verwonderen. Voor nu vind ik het mooi, en we gaan dit weekend toeristje spelen.