Hey iedereen,
Een berichtgeving vanuit wederom Delhi, maar dit is waarschijnlijk de laatste keer daar ik 15 april Delhi verlaat voor een uiteraard welverdiende vakantie. Afgelopen weekend ben ik op bezoek geweest in Amritsar en dit was een mooi uitstapje.

Op de heenweg zaten Sarah en ik in een luxe trein en dan ook nog in een (lage) AC class wagon. Dit betekent echter (desondanks) dat we gedurende het leeuwendeel van de rit bediend werden. We dachten initieel nog dat het welkomsbroodje met wat snackjes ons overlevingspakket voor de zes uur durende treinreis zou zijn, maar dit bleek al na een half uur onterecht. We kregen namelijk nog soep. En thee. En avondeten. En yoghurt. En ijs. De voorraad koekjes en zoutjes ingeslagen voor deze rit bleven grotendeels onaangeraakt. En wat aangeraakt was, was dus eigenlijk al overbodig. Maarja, dit hadden we niet verwacht. Medepassagiers keken al zo gek naar onze voorraad zoutjes... De werknemers in de coupe waren heuse stewards die in strakke uniformen heen en weer bleven lopen met eten/drinken/kranten etc. En natuurlijk werd er bij elke stop omgeroepen dat ze de nieuwe gasten hartelijk verwelkomden en hoopten dat de vertrekkende gasten genoten hadden van de service en reis en in het vervolg weer zouden kiezen voor deze trein.

En verder (ja we blijven nog even in de trein) was er ook een geval van een gevallen broodje. Het welkomsbroodje van de dame voor mij was haar gedrag op de grond gevallen. Ze knepen iets te hard in het (ook met lucht gevulde) zakje en met een 'pof ‘en een mooie boog belande deze dus bij mijn linkervoet. Van hen verder absoluut geen reactie. Een paar mensen kijken even naar het broodje en naar mijn voet, maar verder ook van hen absoluut geen reactie. Moet ik het broodje oprapen? Moet ik de dame voor mij even expliciet op het broodje wijzen? Waarschijnlijk kan ik het best maar ook absoluut niet reageren is vervolgens mij conclusie. Het altijd bezige treinpersoneel stapt meerdere malen over het broodje heen. Het afruim treinpersoneel ( andere mensen, ander uniform) loopt ook gewoon over het broodje heen. Mede passagiers in deze luxe trein, in deze AC wagon, stapten uiteraard ook over het broodje heen. Een paar onzorgvuldige voeten tikken het broodje na zo'n vijf minuten verder richting mijn voeten. Ik zit natuurlijk nog steeds over het broodje in. De vloer is verder namelijk superschoon en het is gewoon overduidelijk dat daar al ruime tijd een broodje bij mijn voeten ligt. Gelukkig komt de oplossing eraan. De vloer-schoonmaak-jongen (geen uniform-een werkpolo van de baas) pakt in het voorbijgaan het broodje op.

In Amritsar aangekomen was onze kamer een klassiek horror voorbeeld, met vlekken op het bed, gevlekte muren, peuken, muggen en een kakkerlak. Nadat we toch om een alternatief hadden gevraagd bleek er (voor dezelfde prijs) ook gewoon een kamer te zijn met pasgeverfde muren, een schone bed en badkamer etc...Dit was dus niet de eerste keer dat ik dacht Indiers toch gewoon anders denken dan westerlingen...

Amritsar bezoeken was verder ook heel mooi. In Amritsar staat de St. Pieter voor de Sikhs om het maar zo te zeggen. Deze ‘golden temple' is heel fotogeniek met wit en goud en een grote diepe plas/gracht heilig water eromheen. Mensen komen ook naar Amritsar om de dichtbij zijnde grens met Pakistan te bezoeken. Elke avond voltrekt zich hier namelijk een strak gecoördineerde show, waarbij beide kanten hun land zo luid mogelijk bejoelen en waarbij de ceremoniële grenswachters met pasjes uit de Ministry of silly walks elkaar proberen te intimiteren (en imiteren). De uniformen, pasjes, trompetgetoeter en tribunes lijken identiek. Alleen is een kant groenig met Pakistan kreten, en de andere kant meer gekleurd met India-kreten. Ondanks dat ik tijdens deze show anderhalf uur in de inmiddels sterke zon (het is nu elke dag zo'n 37 graden (and rising..)) heb moeten zitten en door alle gemarcheer en verkeer gerelateerd aan dit evenement helemaal onder de stof kwam te zitten, was het wel de moeite waard. Zo grappig. Zo precies hetzelfde, maar dan dus alsof er dus een spiegel en ene kleuren/talen filter op de grens stond. Na afloop konden we nog DVDs van het spektakel kopen, maar we hebben ons ingehouden.
Het was na een lange treinreis terug (geen AC class dit keer) wel fijn om even helemaal op te frissen thuis, maar het vooruitzicht naar de mooie reis/vakantie is na zo'n weekend weer goed gesterkt.
Groetjes