Hoi allemaal,

een update vanuit Delhi. Na een drukke drie dagen is de rest van mijn tijd hier ook wel goed gevuld geweest. Alleen nu vanaf een thuis, ons appartementje in Kailash Colony. De hectiek van de eerste dagen begint langzaam plaats te maken voor het ritme van de merto pakken, het inschrijven bij de bibliotheek waar we het leeuwendeel van onze onderzoek tijd zullen doorbrengen en (altijd lastig) het beantwoorden van de vraag: 'where shall we have lunch?'...

Deze eerste week hebben we kennis gemaakt met de kantine dat bij ons instituut hoort. Maar hij bevindt zich onder ons instituut, met dus uitzicht op de parkeergarage..Gelukkig is de lunchpauze zodanig lang dat we ook van de Indiase winterzon kunnen genieten en kunnen werken aan een donkere huid- en een lichtere haar - kleur. Het voelt hier trouwens nu als April, zo rond 2 uur misschien al wel als Mei.

Verder hebben we kennis gemaakt met wat 'vaste' avondjes uit: een flink gedeelte van de expat community lijkt op donderdag naar een hippe bar/club te gaan (waar rijke Indiers, expats en drank de boventoon voeren-ondanks de hele luide en dansbare muziek). Dinsdag is er bij ons om de hoek tevens een cafe/bar waar wij gratis kunnen eten en mixjes kunnen drinken. We stonden niet op de gastenlijst, maar medestudent Maarten had zodanige overreding-skills dat het geen probleem was. De voertaal leek er Frans, gevolgd door het Engels.

Op het instituut zijn de dagen soms wat langer; vooral wanneer onze begeleider rond zessen nog even langskomt, soms wat korter; vooral als de avond ervoor een 'vast' uitgaansavondje was. Ongeacht de tijd en onze gesteldheid zijn er hier altijd mensen die de deur voor je open houden, het liftknopje voor je indrukken en je beleefd aanspreken. Het klasse (of kaste) systeem met bepaalde hierarchien en sommige cultuur aspecten dringen zelfs tot onze bieb door.

De armoede lijkt nog niet in ons gezicht te worden gegooid hier. Hoewel het natuurlijk wel zichtbaar is. Delhi zuid is een heel rijk gedeelte van de stad/van het land. Ondanks of juist dankzij dit kan je het verschil tussen fortuinelijk en onfortuinelijk meten. Het lijkt een beetje in de cultuur te zitten om soms schrijnende armoede te negeren. Hoewel het heel menselijk is om (bepaalde) zaken te negeren, lijkt dit negeren van (in mijn ogen) direct zichtbare issues wel iets typisch Indisch/hindoestaans. Een boek dat ik hier gelezen heb beweert dat volgens hindoestanen je fortuin in dit leven afhankelijk van vroegere daden is en er kan dus een soort berusting liggen (bij zowel de armeren als rijkeren) bij het lot. Dit is natuurlijk niet het volledige verhaal (opkomende middenklasse, moeder Teresa stichtingen, overheid die probeert in te grijpen etc.etc.), maar wel iets wat ik vaker gehoord heb.

De wereld van deze avondjes uit, de werkdagen en het feit dat ik mijn nette schoenen ipv teenslippers aandoe heb ik nog niet eerder in het buitenland gevonden en vind ik dus wel interessant. Hoe anders dan het backpackerswereldje en hoe anders dan het wereldje voor de meeste Indiers. Beide wereldjes lijken nu enigszins afgeschermd voor mij.

PS foto's komen zo